Pañ

Een menukaart met woordelijke sfeermakers als ‘spijsjes’ en ‘happekes’ doet mij vrezen dat ik met Pañ een tuttige lunchplek heb uitgekozen. Zussen Ilse en Annelies Carnoy stonden nochtans hun mannetje in de pittige verbouwing van een historisch beschermde schuur. Met de hulp van hun vader – die schrijnwerker is – hebben ze het geheel omgebouwd tot bed and breakfast, ontbijtbar, lunchzaak en interieurwinkel. Vier op een rij!

Mijn gezelschap is zo knus in een sofa verzonken dat ze me amper hoort wanneer ik vraag of ze mee verkast naar de toog bij de open keuken. Van de stoelen waarop we ons vervolgens nestelen, de tafel gemaakt van een restje balken tot het aardewerken servies: alles is hier te koop. Ik start alvast met de aankoop van vier gerechten.

Bij een romige cappuccino (3,80 euro) en Duitse minerale riesling (8,5) proeven we van een ‘frisse pla’ (9). Een gerecht dat varieert volgens het rondje wildplukken aan de Scheldedijk. Hoewel ik fruit zo vroeg in de maaltijd doorgaans probeer te vermijden, werkt de combinatie van peer en nectarine met roodloof en linzen wonderwel. Daar zit de zalvende punch van de hazelnoot-yoghurtvinaigrette voor veel tussen.

De gegrilde aardappelen met mayonaise van zwarte look (12), worden opgefrist door biet en dragon. Creatieve pompoenribbetjes (15) – waarvoor spiezen uit de groente zijn gesneden – zijn ook nog eens boeiend dankzij de crunchy boerenkool die erbij komt. Alleen de pompoenpitten zijn een stugge stoorzender.

Het laatste bord brengt ons de Middellandse Zee onder een winterzon dankzij de aroma’s van citroentijm. Het treurige nieuws: de chef verwacht dat wij één gegrilde kippendij (13) onder ons twee kunnen verdelen.

Twee uur later blikken we terug op wereldse gerechten met lokale ingrediënten. Zonder betutteling of pannen die van het dak werden gekookt.

Door Femke Vandevelde