Le Corbier

Le Corbier was een van die typisch Brusselse plekken waar iedereen een keer gepasseerd moet zijn, en de vele foto’s aan de muur getuigden van die status. Miss België, Alain Delon, Adamo en ooit zelfs Dracula himself: Christopher Lee. Een kelder, gekend voor het vlees dat gegrild werd boven het haardvuur, en voor het feit dat je er haast altijd terechtkon. “We kwamen hier zelf enkele keren per jaar en dat waren altijd aangename momenten”, zegt Delphine, samen met haar man Arnaud, de nieuwe eigenaar. “Het leek ons jammer zo’n instituut verloren te laten gaan.”

Le Corbier kreeg een meer dan grondige renovatie van kok, couture-ontwerper, decorateur en mediapersoonlijkheid Gerald Watelet, in zijn gekende maximalistische stijl. Het restaurant is een explosie van kleur en motieven, met fluwelen zetels en reliëfbehang. Hier een blauw gordijn, daar een stuk paars tapijt, maar ook Chinese lampen en wit-blauwe tegels. In al dat rococogeweld zijn de bakstenen muren, houten balken en open haard intact gebleven. Hoe bizar die beschrijving ook lijkt, – en de foto’s laten het interieur niet volledig tot zijn recht komen – het werkt. Het is gezellig, het straalt gastvrijheid en generositeit uit, en je nestelt je in je hoekje en laat het allemaal als een warme gloed over je heen komen. Al kan dat ook de open haard geweest zijn, want er wordt nog steeds lustig gegrild.

Een Ierse ribeye (39 euro) of côte à l’os (95 euro voor twee) staan nog steeds als klassiekers op de kaart, samen met lamskroon (47 euro), niertjes (33 euro) en – wanneer hebben we dat nog gezien – kikkerbillen (27 euro). Er zijn twee gerechten met vis en een schotel gegrilde groenten, maar dit is een restaurant voor carnivoren.

Mijn humeur gaat meteen door het plafond als ik oeufs en meurette (22 euro) zie, gepocheerde eieren in rodewijnsaus met spekjes en champignons. Het is een heerlijk gerecht. Tafelgenoot is perfect tevreden met de zachte Noorse bio-zalm (29 euro). Daarna proef ik de américain (27 euro), smeuïg en goed gekruid. De frietjes, gebakken in ossenvet, zijn knapperig en donkerbruin. Tafelgenoot is opgetogen over de vol-au-vent (29 euro). Plaats voor dessert is er niet meer, maar we willen eigenlijk nog niet weg. We hebben al veel getreurd over het verdwijnen van de klassieke Brusselse brasserietraditie. Maar als ze zich op deze kleurige manier heruitvindt, is dat prima.

De rekening

Wij betaalden 143 euro voor twee glaasjes champagne (9 euro), een glas witte Sauvignon (7 euro), een pinot noir (11 euro) en twee keer voor- en hoofdgerecht.

Onze score

prijs/kwaliteit ****
eten ****
bediening ****
atmosfeer ****

Bezocht door Lene Kemps.