Maillard

Wellicht is het de naam die me over de streep trekt om naar Mechelen te rijden om bij Maillard te gaan eten. Nergens op de website staat iets over de naam, die nochtans goed bedacht is.

Ik weet dat maillard iets te maken heeft met een bruin korstje en dat het lekker is. Google weet exact hoe het zit: de maillardreactie is een chemisch proces dat ervoor zorgt dat gebakken vlees of geroosterd brood zo’n heerlijke bruine kleur en smaak krijgen. Zoals karamelliseren, maar dan anders. Laat die maillard maar aanrukken, met dat gevoel installeren we ons aan een tafeltje in het ruime, modern ingerichte restaurant tegenover het Mechelse station. Het restaurant is zo groot dat het zelfs op een zaterdagavond niet helemaal volzet is, hoewel er best wat volk zit.

Bij een glas Belgische bubbels (12 euro) moeten er lastige knopen worden doorgehakt. Er zijn bites, dishes en big cuts. Om te delen, uiteraard (zucht van ondergetekende, die geen fan is van al dat ‘ge-share’). Je kan enkel voor dishes gaan, of voor wat minder dishes en dan nog een big cut. Toch een beetje ingewikkeld. Ondertussen rukken de oesters met ponzu en sesam (5/stuk) aan, samen met wat cold cuts (11) en brood (5). De Irish Mór oester — doorgaans mijn favoriet, wegens heerlijk romig — is té koud, en moet opboksen tegen een overheersende dressing. Mortadella en jamón smaken altijd, ware het niet van het plastic velletje dat tussen onze tanden blijft steken.

De hartelijke gastvrouw weet van wanten, en komt met een brede glimlach aan elke tafel. De aubergine met knolselder (14) is heerlijk, maar: waarom stuurt de keuken drie stukjes om te delen met twee? Het buikspek met komkommer en gepekelde ui (8) valt veel te zout uit, en de bijhorende pindasaus heeft weinig smaak.

Wanneer we de drie volgende bordjes op tafel verwachten, blijkt helaas dat de chef zich misrekend heeft en dat zowel de makreel (16) als de roggevleugel (21) op zijn. Toeval wil dat we thuis net zelf voor het eerst onglet Bordelaise (32) hebben bereid, en dus willen we die van Maillard wel proeven. Aangevuld met patatas bravas (7) is hier dan eindelijk die maillard, mooi geserveerd met gestoofde sjalot.

Helaas kan de fantastische bediening bij Maillard de wisselende kwaliteit op het bord niet rechttrekken. ‘Shared tastes better’ staat onderaan de menukaart. Daar ben ik niet van overtuigd.

Info

Open van dinsdag tot zaterdag voor diner, op vrijdag ook voor lunch

De rekening

We betaalden 164 euro voor een cocktail en een schuimwijn, twee appetizers en brood, drie kleine gerechten, een big cut met aardappels, drie glazen wijn en water.

Onze score

Prijs/kwaliteit **

Eten **

Bediening ****

Atmosfeer ***

Door Marian Kin