Jean-Philippe

Bij langverwachte openingen als die van restaurant Jean-Philippe in Ingelmunster kan het twee kanten op: het restaurant overtreft de torenhoge verwachtingen of het valt vies tegen.

Ik kan u (en mezelf) echter meteen geruststellen. Zowel in service, wijnkaart, kunst als tempo lijkt het of dit restaurant al jarenlang meedraait. Amper 30 zijn gastvrouw Sara-Sofia De Pessemier en chef Jean-Philippe Vormezeele. Toch hebben ze al een straf parcours achter de rug bij Tim Boury (Boury***), Nick Bril (The Jane**) en Maarten Bouckaert (Castor**).

In een eventzaal die vroeger werd opgewarmd door de zoetgevooisde Romeo’s, streeft het koppel vandaag naar klassieke perfectie voor 20 gasten. De negroni (16 euro) – waarvoor twee zachte vermouths aan tafel worden gestird – met angosturabitters én druppels chartreuse vert is om nooit meer te vergeten.

Intussen barsten de hapjes in ons zesgangenmenu (95 p.p.) van de persoonlijkheid. Met leche de tigre en pico de gallo is de uitwerking Zuid-Amerikaans. Niettemin blijft het product overeind: gezouten makreel, sashimi van zeebaars en gegrilde baby squid.

Uit de klassieke wijnkaart krijgen we de democratische Minaia uit Piemonte (40) aangeraden. Een minerale slok is de prima voorbereiding op de Mor-oester die met een algensalade en vinaigrette van druif en pruim een zilt-zoete smoel krijgt.

Hierna pakt een met boter gelakte langoustine uit met de perfecte cuisson. Ook met schelvis – gepekeld, gestoomd en gebakken – doet Jean-Philippe dat kunstje nog eens over. De krokantjes van aardpeer zijn bovendien zo geslaagd dat ik haast kokkel, mossel en scheermes uit de saus met Madeira vergeet op te lepelen.

Duif uit Steenvoorde gerijpt op hooi is dankzij haar bereiding op karkas even sappig als diep van smaak. Intussen doet de beat van de playlist vermoeden dat we bijna op het einde van de rit zitten.

Eerst is er nog een staaltje zakelijk vernuft. De twee desserts uit het menu (met bloedsinaas en hazelnoot) kunnen mits een supplement (16) vervangen worden door kaas of dame blanche. Zo goed dat je het meteen doet.

Deze frisse en bezielde viskeuken, die de perfecte balans houdt tussen product en techniek, is nu al mijn ontdekking van het jaar.

Door Femke Vandevelde