Krokante gremolata-patatjes met zure room

Deze krokante patatjes beginnen braaf: met krieltjes, gewoon gekookt. Maar vervolgens plet je ze. Niet te netjes, niet te voorzichtig. Gewoon glas erop, even aanduwen, laten barsten. Geen strakke vormpjes of Pinterest-perfectie. Hoe rommeliger je ze plet, hoe meer hoekjes en randjes, hoe beter. Want al die scheurtjes? Dat is waar de magie zit. Die worden in de oven goudbruin en knapperig. Bye bye saaie gekookte patat, hello ultrakrokante chaos op een bakplaat.

Dan komt de gremolata: basilicum, look, citroenzeste. Meer niet. Maar geloof me, dit kleine hoopje groen doet grootse dingen. Het geeft die warme patatjes plots een frisse, kruidige knal. Alsof je er net een zomervakantie doorheen hebt gemengd. Deze patatjes zijn het tegenovergestelde van braaf en beige. En dan, de zure room. Geen gedoe, geen tierlantijntjes. Gewoon een koude lepel erbij en klaar. Romig, zacht en precies wat die gremolata nodig heeft om niet te overdrijven.

Deze patatjes hebben geen vlees of vis nodig om te schitteren. Ze zijn het hoofdgerecht, het bijgerecht, het snackgerecht. Ze zijn krokant. Ze zijn fris. Ze zijn romig. En ze zijn dus, met nul stress, ineens precies wat je wilde eten.