COBRA

Er zijn zo van die plekken die er schijnbaar zonder moeite in slagen om op zeer korte tijd talk of the town te worden, en COBRA is er zo eentje.

De Morgen schoof hier aan tafel. Wat vindt onze recensent?

COBRA opende eind april en het was meteen drummen. Mits lang op voorhand boeken kregen we toch een tafeltje vast, zij het dan helaas niet op het gezellige en overvolle terras, maar binnen aan een klein hoektafeltje. Hier zit ‘le tout Anvers’, die zelfs op een gewone maandagavond meer dan hun best deden met hun outfits. Dit is duidelijk een plek om te zien en gezien te worden.

‘Sipping and sharing’, staat er op het visitekaartje van het restaurant. Op veel plekken moet je dat interpreteren als: veel bordjes bestellen, en eten op het ritme van de keuken. We vragen uitleg bij het concept, en krijgen de raad te kiezen voor drie kleine en twee grote gerechten, plus eventueel nog een salade.

De croquetas van jamon ibérico (18) flitsen me meteen naar een Spaanse tapasbar, en de pitza (sic) (28) is een aanrader: crispy deeg, met bovenop tartaar van bluefin tonijn, afgewerkt met zeewier, sesam en een lichte dressing. De ceviche van zeebaars (20) oogt Instagramwaardig, kleurig als hij is, en friszuur dankzij de duindoornbes, citrusvruchten en verse kruiden.

Als de grote gerechten tegelijk op tafel komen, weet ik weer waarom ik geen fan ben van sharen. Het is kiezen welk van de gerechten je koud laat worden. Bovendien zijn de tafeltjes veel te klein om comfortabel te genieten van het lekkers dat uit de keuken komt. De okonomiyaki (21), een Japanse pannenkoek met spitskool en bacon, is sappig, rijk van smaak met een zoete toets. Bovenop prijkt katsuobushi, flinterdunne bonitovlokken, die lichtjes bewegen. Gelukkig is er de ober om ons gerust te stellen: “Dat leeft niet meer.” De Carima rib eye (38) is perfect van cuisson, en krijgt het gezelschap van knapperige frietjes en chimichurri met beenmerg. De ruime portie geschaafde venkel met chili (10) krijgen we maar half op, want alles is behoorlijk copieus.

We zijn fan van de wijnkaart omdat ze de keuze biedt tussen klassiekers en meer funky natuurwijnen. Toch laten we de alcohol voor wat die is, en bestellen een glas witte en rode Arensbak (8), op basis van kombucha.

Of ik nog terugkom? Alvast niet voor een rustig gesprek, want het is hier hectisch en vrij lawaaierig. De vibe is echter leuk en ik kijk graag naar mensen. De obers doen meer dan hun best, maar drankjes laten op zich wachten en tijd voor uitleg is er nauwelijks. Desalniettemin: voor het lekkers dat chef Schuitema op tafel tovert, schuif ik hier zeker nog eens de benen onder tafel. (Marian Kin)

Onze score

Prijs/kwaliteit ***

Eten ***

Bediening **

Atmosfeer ***

Info

Open van donderdag tot en met maandag, voor lunch en diner.

Rekening

We betaalden 189 euro voor 6 gerechten, 2 flessen water en 4 niet-alcoholische drankjes.

Interieur

Esfan Eghtessadi van het Antwerpse modelabel Essentiel, een van de vier initiatiefnemers, is het creatief brein achter COBRA. Hij koos voor marmer, mosterdgeel leer, een dieprood cassetteplafond, opvallende kunst en knappe verlichting.

Culinair

Chef Orlando Schuitema verdiende zijn strepen als rechterhand van Nick Bril bij The Jane, en stond daarna achter het fornuis bij Layla.